ในชีวิตของผู้หญิง เป็นเจ้าหญิง 20 ปี เป็นราชินี 1 วัน เป็นนางสน ม 10 เดือน เป็นแม่น ม ทั้งชีวิต นี่คือทั้งชีวิตของลูกผู้หญิง เธออุ้มลูกไปด้วยทำกับข้าวไปด้วย ซักผ้าไปด้วย เธอใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองของผงซักผ้าป า ดเหงื่อที่ไหลบนใบหน้า และบอ กกับตัวเองว่ารอสักวันเมื่อลูกของแม่โตแม่ก็คงจะได้พักกับเขาบ้ าง
สักที เมื่อลูกของเธอโตพอที่จะเข้าอนุบาล หลังจากส่งลูกน้อย เธอยังคงไปจ่ายตลาด ซื้ อผักทำกับข้าว เธอ กลับมาทำงานที่ค้างไว้ตั้งแต่เช้าจรดบ่าย ตอนอุ้มลูกน้อยกลับบ้ าน เธอบอ กกับลูกน้อยว่า หากลูกแม่นั่งรถไปโรงเรียนเองได้ แม่คงจะเหนื่อยน้อยลง แม่คงจะได้พักบ้ างสินะ เธอไม่รู้ ริ้วรอยเริ่มปรากฏบนใบหน้าของเธออย่ างไม่รู้ตัว เมื่อลูกของเธอเริ่มเรียนในระดับประถม เธอยิ่งยุ่ง
มากกว่าเดิม นอ กจากงานที่ต้องทำ เธอต้องคอยสอ ดส่องว่าลูกคบเพื่อนยังไง เพื่อนคนนั้นของลูกจะเป็นคนดีหรือคนร้ ายวงเวียนชีวิตของเธอวกไปวน มา อยู่กับที่ทำงาน ที่บ้ านที่โรงเรียน ที่ตลาด ลูกและสามีของเธอ คือ ทางช้างเผือ ก ส่วนเธอคือโลกทั้งใบ ผู้หญิง แก่เ พ ร า ะสาเหตุนี้ เธอรอให้ลูกโต รอให้ลูกจบ
มหาลัย รอให้ลูกมีงานทำ รอให้ลูกมีครอบครัว รอให้ลูกมีหลาน เธอบอ กกับตัวเอง รอสักวันฉันคงได้สบาย เวลาเป็นผู้พรากความอ่อนเย าว์ของเธอไป เหลือทิ้งไว้แต่รอยเหี่ยวย่น ไฝ ฝ้า กระ ผมที่ขาวโพลน เมื่อลูกเติบใหญ่ ออ กเรือนจากไป เหลือไว้แต่แม่ผู้ชรา มาบัดนี้เธอได้แต่ถอนห า ยใจ ถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะได้พักผ่ อ นบ้ างเ สี ยที แต่น่าเ สี ยดาย ฟั น เริ่มโยก หูเริ่มตึง ต าเริ่มฝ้าฟางคบเขี้ยวของแข็ง ที่ต้อง อ ด
กลืนน้ำล า ยแทนในอ ดีตไม่ได้ ไม่อาจฟังเพลงเ พ ร า ะในอ ดีต ที่แทบหาเวลาฟังไม่ได้ มองอะไรที่สวยงามเป็นภาพเบลอเหมือนกันไปหมด ไม่เหลือสิ่งที่ศิวิไลซ์ ลูกที่ออ กเรือนไป กลับมาเยี่ยมเธออีกครั้ง พร้อมกับเ ด็ กตัวน้อย เธอเริ่มยุ่งและมีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้งเ ด็ กน้อยไม่ได้เรียกเธอว่าแม่ แต่เรียกเธอว่า ย่ าและย าย
เธอรักสามี รักลูก รักหลาน รักครอบครัวของเธอ แต่เธอแทบจะไม่สนใจและรักคนๆ หนึ่งเลย ใครคนนั้น คือใคร ก็คือตัวของเธอเอง หญิงสาวเอ๋ย เธอจะรักตัว เธอเองได้เมื่อไหร่ เธอก็ไม่เคยรักตัวเองเลยใช่หรือไม่คุณสามีและลูกๆ ทั้งหล า ย ควรรักเธอให้มากเข้าไว้ อย่ าปล่อยให้เธอแก่ลงโดยที่คุณไม่เคยดูแลหรือใส่ใจเธอเลย
ที่มา R u g y i m fahhsai
