วันนี้เราอย ากที่จะแนะนำบทความข้อคิดการใช้ชีวิตให้กับลูกๆ ทุกๆ ได้อ่ า น เพื่อใช้นำทางชีวิต กับบทความ ฝากถึงลูกทุกคน ที่ใดมีแม่ ที่นั้น คือ บ้านที่อบอุ่นที่สุด ไปดูกันว่าหากที่ใดมีแม่อยู่ ทำไมที่แห่งนั้นถึงคือบ้านที่มีแต่ความรักความหวังดีให้แก่ลูก
‘บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน’ เป็นสถานที่ แห่งใด ก็ได้ที่มีครอบครัว อันเป็นที่รักของเราอยู่ ความรักของแม่ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่ า’ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน’
1 ทนทุ ก ข์อุ้มท้องตลอ ด 9 เดือนกับความใจกว้าง ในทุกรุ่งอรุณ
ร่างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำ กินอยู่ก็ถามพ่อแม่ ทุกคืนย ากจะหลับต า แม่นอนที่เปียก ให้ลูกหลับที่แห้ง
2 หากลูกป่ ว ย ก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูก แบกรับไข้แทน
ไหว้พระขอพร ให้ไร้โ รคภั ย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3 ตอนหัดเดิน กลัวหกล้มบา ดเ จ็ บ คอยปกป้อง กันไฟระวังน้ำให้
เป็นห่วงคอยระวังทุกเสี้ยววินาที ทุกก้าวต้องจูงมือเดิน ตอนนี้ 3 ขวบ เริ่มเดินพูดได้เรียนรู้การพูดพ่อแม่สุขใจ
4 อายุ 4-5 ขวบส่ งเล่าเรียนเพื่อให้ลูก ได้เป็นนักปราชญ์
ตั้งแต่หัวจรดเท้าเตรียมให้พร้อมเสื้อผ้า ทุกฤดู ก็มิขาด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ป ว ดใจแทนปาดน้ำต าไม่หวาดไม่ไหว
5 ความจริงใจของบุพการี ลึกยิ่งกว่ามหาสมุทรเพื่อลูก
ยอมเสียเงิ นได้ นอนดึก ตื่นเช้า เพื่อหาเงิ น แต่ตนเอง ไม่กล้าใช้เงิ น เพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นทองคำ
6 เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหาความหวังทุกอย่ างอยู่ที่ลูก
ขอพรก็คิดถึง ห่วงหาเพื่อให้ลูกปลอ ดภั ย เมื่ออยู่ต่างบ้าน หากข่าวห่างห า ย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
7 ไม่ว่าลูกช ายหญิง ก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง18-19 ก็ดูฤกษ์ดี
แต่งงานจุดธูป ขอ ดวงวิญญาณ คุ้มครองเสียเหงื่อมากมาย ท่วมตัวเสียเงิ นทองที่นับไม่ถ้วนเพื่อชดใช้ห นี้ให้ลูก
8 แต่งงาน มีครอบครัว การงานแต่พ่อแม่ก็ยังไม่ห า ยเป็นห่วง
ต่อให้ทุ ก ข์ร้อยหมื่น ก็จะทน พระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมา ไม่มีใครดูแลจะมีวันนี้ได้หรือ
9 ทั้งใจพ่อแม่ อยู่ที่ลูกกังวลใจถึงขั้นล้มป่ ว ย
ผมทั้งหัวหงอ กไปหมด ใบหน้าก็เหี่ยวย่น เปลี่ยนรูปทุกครั้ง ที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้ม ของพ่อแม่เมื่อมีทุ ก ข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10 เมื่อย ามพ่อแม่แก่เฒ่า โร คถามหา อย ากหาหมอรับย า
ใครจะช่วยจ่าย พ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปีวัน พร้อมหน้าพร้อมต า จะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปี ก็ต้องหลับต าไร้เงาลูกๆ เคียงข้างอีกต่อไป ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุด ไม่ถึงคราวลูกเลี้ยง ดูแต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหว แล้วในโลกใบนี้
สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ ‘ความกตัญญูพ่อแม่’อย่ าเสียใจ กับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสียไป อย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว ‘บ้านไม่ใช่สถานที่แต่เป็นผู้คน’เป็นสถานที่แห่งใด ก็ได้ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ ‘ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน’
ที่มา ใจรุ่มๆ, stand-smiling
